Reisverhalen
Een belevenis, dat is wat een reis bij Biketrips is volgens oud reizigers. Of je nu naar Parijs fietst of Londen, iedere reis die je met ons maakt, is een belevenis die je meedraagt voor het leven. En die belevenis kunnen oud deelnemers het beste onder woorden brengen. Over welke reis wil jij graag lezen?
Review Road to Basel: ‘Deze biketrip was meer dan ik had durven hopen’
Gea Hut nam in september 2024 voor het eerst deel aan een reis van Biketrips. Ze fietste in vier memorabele etappes van Vaals naar Zwitserland met Road to Basel. In een enthousiast Facebook-bericht deelde ze haar verhaal. “Vier dagen lang hoefde ik alleen maar te fietsen. Dat klinkt als een droom, toch? Geen zorgen over bagage, overnachtingen of mechanische problemen. Alles was geregeld, en ik hoefde me enkel te concentreren op het trappen, het genieten van de prachtige omgeving, en het overwinnen van elke klim die op mijn pad kwam.”
De etappes
“Etappe 1 begon in Vaals aan de rand van Nederland. Vol frisse moed stapte ik op de fiets en zette koers richting Prüm in Duitsland. Etappe 2 ging van Prüm naar Saint-Avold (Frankrijk). Deze dag stond in het teken van de oversteek naar Frankrijk. Etappe 3 van Saint-Avold naar La Bresse in de Vogezen was misschien wel de zwaarste, maar ook de mooiste. De klimmetjes waar ik zo tegenop zag, waren talrijk en steil, maar ik wist me erdoorheen te slaan. En niet zomaar: op de derde dag haalde ik zelfs nog even bolletjesprijs voor de beste klimmer binnen! Het was een moment van trots, een kleine overwinning die de inspanning dubbel en dwars waard maakte.”
“Etappe 4 bracht me van La Bresse naar mijn eindbestemming Basel in Zwitserland. De kou van de ochtend maakte langzaam plaats voor aangename temperaturen en een klein zonnetje. De klimmetjes voelden lichter, mijn benen waren moe maar sterk, en ik had de finish al in mijn hoofd.”
Het oordeel
“Ik heb vier dagen lang volledig kunnen genieten van het fietsen, de natuur, en het gezelschap van mijn medereizigers. Toen ik uiteindelijk Basel bereikte, voelde ik een enorme voldoening. Ik had het gedaan. Vier dagen, 610 kilometer, 7100 hoogtemeters.”
“Na aankomst in Basel werd ik teruggebracht naar Vaals met de Wielerbus, waar ik kon terugblikken op een fantastisch avontuur. De organisatie had alles perfect geregeld, van het vervoer van de bagage tot de technische ondersteuning onderweg. Ik hoefde me nergens zorgen over te maken, behalve over het fietsen.
“Deze biketrip was meer dan ik had durven hopen. Het was zwaar, het weer was soms genadeloos, maar elke dag was een nieuwe uitdaging en een nieuw avontuur. Ik heb vier dagen lang genoten van de omgeving, van mijn reisgenoten, van mijn kamergenootje en van het fietsen zelf. Het was een ervaring die ik niet snel zal vergeten. En wat er op mijn lijstje staat voor volgend jaar? Dat hoef ik niet meer te bedenken. Dit smaakt absoluut naar meer!”
Road to Paris: “Bijzonder dat er zo’n hechte band ontstaat tijdens onze fietsreis”
Sandra Franssen nam in mei 2024 deel aan Road to Paris. Dat jaar met start in Den Bosch. Ondanks dat het de editie was met de slechtste weersomstandigheden die we tot nu toe hebben gehad, was Road to Paris voor Sandra het fietshoogtepunt van het jaar. Ze stuurde haar verhaal in naar Fiets Magazine dat lezers vroeg naar hun mooiste fietsmoment van 2024.
Epische editie
Mijn fietsmoment van 2024 was de vierdaagse epische editie van Road to Paris met Biketrips. Van Den Bosch in vier dagen op de fiets naar Parijs! In totaal 550 kilometer gefietst met bijna 5000 hoogtemeters.
De eerste etappe voelde voor mij een beetje als een ‘thuiswedstrijd’. Vanuit het Brabantse land waar ik vandaan kom, fietsten we richting Namen met een mooi rondje door de bomen met Fietsen door de Bomen.
Fietsen verbindt
Ik vond het vooraf vrij spannend, want ik had me zonder fietsmaatje ingeschreven. Die spanning was vijf minuten na vertrek al verdwenen. Eén ding was meteen duidelijk: fietsen verbindt! Wat een fantastisch leuke, sportieve en lieve mensen heb ik mogen ontmoeten.
In de tweede en derde etappe werden de meeste hoogtemeters gemaakt. Door de Ardennen richting Frankrijk. We beklommen onder andere de Citadel van Namen, Mont Malgré Tout en Col du Loup.
De derde etappe is er één die ik nooit zal vergeten. En niet alleen vanwege de prachtige route maar zeker ook vanwege de meest bizarre weersomstandigheden.
We stopten in de stromende regen bij de Kathedraal van Reims, fietsten
door de wijngaarden in de Champagnestreek.
Humor tot de laatste minuut
En ondertussen beklommen we nog twee beklimmingen uit de tour de France
van 2019. Tijdens deze etappe werd de teamspirit tot het uiterste gedreven, ondanks het slechte weer trokken we elkaar er doorheen en was de humor er tot de laatste minuut!
Al had ik wel te doen met reisleider Mark die totaal onderkoeld met het laatste
groepje bij het hotel arriveerde op de fiets, maar wel met een grote lach op zijn
gezicht.
Hechte band
‘s Avonds met het diner werden alle deelnemers in het zonnetje gezet en
toegesproken door de wegkapiteins. Bijzonder om te zien wat een hechte band ontstaat tijdens zo’n meerdaagse fietsreis.
De laatste dag tijdens het ontbijt was iedereen in een feeststemming! Het einddoel van onze fietsreis was in zicht, Parijs! Wat was het magisch om over de Champs-Elysées Parijs binnen te fietsen. Natuurlijk moest er nog een (groeps-) foto gemaakt worden bij de Eiffeltoren.
Passie voor het fietsen
Bij het eindpunt werden we warm onthaald onder luid applaus door mecanicien Fré en vrijwilligers Emile en Corrie. Fré de mecanicien die elke pauze punt aanwezig was en zorgde voor de nodige humor en goede (fiets) zorgen. Emile en Corrie hadden het fantastisch voor elkaar. Wat een prachtig zorgzaam en ontzettend meelevend stel. De meest lekkere verse broodjes werden onderweg geserveerd, koffie thee wat fris aan alles was gedacht. Ik had zowat een tas vol reepjes en gelletjes meegenomen maar alles ging zo ongeveer ongeopend mee terug.
En dit alles onder het toeziend oog van Bram en Mark. Deze jongens met een passie voor fietsen hebben het TOP geregeld!! De passie voor fietsen straalt ervan af. Dit merk je aan de prachtige uitdagende routes. De hotels zijn met zorg uitgekozen, voor de fietsen was een goede afgesloten ruimte gereserveerd.
Het diner met uitkijk op de prachtige Place Ducale in Charleville-Mézières sprong er bovenuit. Alles is met veel zorg en goed geregeld. Bram, Mark, Fré, Emile, Corrie jullie zijn toppers!
Maar ook een dikke dankjewel aan mijn fietsmaatjes van groep 2B onder
toeziend oog van wegkapitein Gerard. Jullie hebben de reis en vooral ook de aankomst in Parijs voor mij onvergetelijk gemaakt.
Testimonial Road to Paris: Chris’ tranen bij de Eiffeltoren
Voor Chris, een 54-jarige sportieveling met een leven vol uitdagingen en overwinningen, was de fietsreis van Biketrips Road to Paris meer dan een sportieve prestatie. Het werd een symbool van herstel, veerkracht en de kracht van samenhorigheid. In dit artikel vertelt Chris openhartig over zijn reis: van een kankerdiagnose en zware operatie tot de glorieuze aankomst bij de Eiffeltoren. Een verhaal dat inspireert en laat zien hoe bijzonder een fietsvakantie kan zijn.
De vechter in Chris: een sportieve achtergrond
Chris groeide op in een sportief gezin waar schaatsen en fietsen vaste prik waren. Al op twaalfjarige leeftijd fietste hij mee met de wielerclub, samen met zijn vader en broer. Hoewel wielrennen niet zijn hoofdsport was, legde hij jarenlang talloze kilometers af en vond hij zijn passie in sporten als hardzwemmen, waterpolo, judo en aikido. Rond 2005 ontdekte hij echter opnieuw de magie van het wielrennen en werd het meer dan een middel om fit te blijven: het werd een passie die door zijn aderen raasde.
Toen hij eind 2023 een bult op zijn tong ontdekte, veranderde zijn leven drastisch. “Het bleek tongkanker te zijn,” vertelt Chris. “Op 20 december werd ik geopereerd. Na een elf uur durende operatie was ik een derde van mijn tong kwijt. Het werd vervangen door een stuk huid, en twee klieren in mijn nek werden verwijderd. De volgende dag, op mijn verjaardag, werd ik wakker — maar dit keer geen feestje.”
Van ziek naar gezond: Road to Paris als doel
Chris’ herstel verliep voorspoedig, maar de realisatie was scherp. “Vóór de operatie voelde ik me gezond, maar was ik ziek. Na de operatie voelde ik me ziek, maar was ik gezond.” Al snel begon de fietser in hem weer te ontwaken. Op de smarttrainer reed hij zijn eerste kilometers en de bucketlist kwam tevoorschijn. Een van de grote dromen? Een meerdaagse fietsreis. “Na wat speurwerk koos ik voor de Road to Paris van Biketrips. De trainingen kregen een doel, en dat heeft me enorm geholpen mijn oude niveau terug te vinden. De trainingsronde vanuit Amerongen, georganiseerd door Biketrips, gaf me alleen maar meer zin in deze uitdaging.”
De start: spanning en verbondenheid
Op 30 mei stond Chris, fysiek en mentaal sterk, aan de start van de Road to Paris. De spanning was voelbaar, maar de positieve sfeer werkte aanstekelijk. “Bij de inschrijving ontmoette ik de andere deelnemers en onze begeleiders. Er was direct een klik. We deelden dezelfde passie, en dat schept een band.”
Als NTFU-erkende wegkapitein nam Chris de rol van wegkapitein op zich. “Onze groep liep als een geoliede machine,” zegt hij. “De meesten waren ervaren wielrenners, en veel uitleg was niet nodig. Het enige waar ik op moest letten, was het compact houden van de groep na bochten en kruisingen. Misschien hielp mijn ervaring als sportinstructeur ook wel mee.”
Regen en veerkracht: samen naar Parijs
De reis verliep niet zonder uitdagingen. Het weer was — zacht uitgedrukt — een tegenvaller. Regen en kou maakten de ritten zwaar, maar de groep liet zich niet kennen. “Het weer heb je niet in de hand. Ondanks de omstandigheden heb ik ontzettend genoten. Vooral tijdens de derde etappe, toen de mentale hamer toesloeg, moesten we elkaar erdoorheen slepen. Maar zelfs toen kwam de glimlach steeds weer terug.”
De routes zelf waren adembenemend, vertelt Chris. “Van prachtige vergezichten tot autoluwe wegen: elke dag bood iets unieks. Het is duidelijk dat er veel zorg in het maken van de routes is gestoken. Eén van de hoogtepunten voor mij was het fietsen langs het Canal de l’Ourcq en over de Champs-Élysées in Parijs. Dat voelde zo bijzonder en onvergetelijk. Zelfs de Belgische wegen — je weet wat je kunt verwachten — stoorden me niet.”
Een onvergetelijke finish
Op de laatste dag, na een indrukwekkende rit over de Champs-Élysées, kwam het ultieme moment: de finish bij de Eiffeltoren. “BAM! Daar stond ik dan, op het terras van het Palais de Chaillot, met zicht op de Eiffeltoren. Mijn eerste keer in Parijs. Het voelde als de climax van alles wat ik had meegemaakt: de rollercoaster van de operatie, het herstel, de trainingen en de magnifieke etappes. De manier waarop de route ons naar dit iconische punt leidde, maakte het extra speciaal. Ik liet het toe, kippenvel en tranen inbegrepen.”
Tips voor toekomstige deelnemers
Als doorgewinterde fietser deelt Chris graag zijn tips: “Train goed en zorg voor een sterk uithoudingsvermogen. Je hoeft niet snel te zijn, maar wel lang in het zadel kunnen zitten. Pelotonervaring is ook een pre; het maakt de reis veiliger en makkelijker. En neem niet te veel bagage mee! De uitstekende verzorging onderweg maakt een extra set bidons echt overbodig.”
Een ervaring om nooit te vergeten
Chris kijkt met trots en dankbaarheid terug op zijn fietsvakantie Road to Paris. “De organisatie van Biketrips was fantastisch. Van de goed geplande routes en overnachtingen tot de ondersteunende crew: alles klopte. Jullie gaven mij vanaf dag één een vertrouwd en veilig gevoel. Dank jullie wel!”
Voor Chris was Road to Paris meer dan een fietsvakantie. Het was een viering van het leven, een bewijs van zijn veerkracht en een herinnering aan de kracht van samen onderweg zijn. Een inspirerend verhaal dat laat zien dat er na elke tegenslag een nieuwe start mogelijk is — op twee wielen richting Parijs.
Vuelta del Sol '23 - Sjoerd Delnooz
Sjoerd fietst ongeveer 10.000 kilometer per jaar en deelt graag zijn ervaring over Vuelta del Sol ’23 met jullie. Sjoerd is een echte genieter op de fiets, maar houd ook van een wedstrijdje. Lees hier zijn verhaal:
Bram en Mark weten met Biketrips een onvergetelijke Vuelta del Sol neer te zetten: veilige wegen, goede hotels en verse lunch onderweg. Fietsen in de Spaanse najaarszon? Let’s go!
Na een korte vlucht, lostraprondje en goede nacht staan we klaar voor het vertrek op dag 1. Licht gespannen maant Bram ons nog maar eens om rustig te beginnen. We vertrekken in 3 snelheidsgroepen, waardoor eenieder op eigen niveau de tocht zal kunnen doen. Al klimmend gaan we Girona uit met ons kleine snellere groepje, onderweg naar de kust. Daar aangekomen staat de vrijwilliger Martin ons enthousiast met verse lunch op te wachten Mechanieker Fré checkt snel onze fietsen…en door! Dit tafereel zal zich de komende dagen trouw herhalen. Langs de prachtige kustlijn fietsen we naar Lloret del Mar. Mijn Wahoo zit in elke molshoop een forse uitdaging (bliep-bliep-bliehiep Klimmen!), terwijl de weg omhoog en omlaag golft. Nog vrij frist komen we bij het hotel aan, waar mijn kamergenoot en ik uit hetzelfde hout blijken te zijn gesneden: douchen, drinken, reepje en fiets poetsen in de afgesloten veilige opslag van het hotel.
Dag 2 brengt ons naar Vall d’en Bas. Bram vertelt in de ochtend gniffelend dat er een uitdagend geitenpaadje is. Na vertrek klimmen we wat langer om vervolgens te blijven dalen naar een prachtige stuwdam aan de Riu Ter. Het geitenpaadje dat volgt blijkt een 8,5km lang criterium meets Strade Bianchi meets Vlaamse klassieker. Zelfs m’n Wahoo stopt eerbiedig met bliepen. Na dit berggeitenpad staan Mark en Bram ons met een uitgestreken gezicht op te wachten: viel wel mee toch? Ik zeg maar niks en prop snel wat chips naar binnen. We sluiten de dag af met een beklimming naar het klooster, waar we alle 4 stil zijn van het prachtige uitzicht. Douchen, drinken, reepje, fiets poetsen…krulletje!
Dag 3 is het 3x fors klimmen geblazen. Inmiddels zijn we op elkaar ingespeeld: ik ga sneller omhoog en langzamer omlaag. Mooi hoe je zo snel op elkaar inspeelt en samen ontspannen kunt inspannen! De laatste beklimming, Valter2000 blijkt scherprechter. Ik kruip omhoog, foeterend op mezelf weet ik me bij de tafel met snacks te melden. Maar ook nu maakt het uitzicht het snel goed! Afdalen naar weer een goed hotel, waar de tassen al klaar staan. Ik geniet lekker door.
De laatste dag is het vooral afdalen door een verstilde vallei. De eerste 2 uur komen we enkel koeien en een overstekende hond tegen: geen auto, motor of mens te zien op dit zeer goede asfalt. Als laatste hobbel moet de Rocacorba nog overwonnen worden. Daarna peddelen we vlot terug naar Girona. Als paarden die de stal ruiken banen we ons een weg door het verkeer. Bij het hotel worden we enthousiast binnen gehaald door de organisatie. Fré laadt de fietsen veilig in voor het vervoer terug en wij kunnen nu ontspannen na de inspanning.
Fietsen in het Spaanse najaar? Zorgeloos genieten, doordat Bram, Mark, Martin en Fré je perfect ontzorgen? No problemo bij de Vuelta del Sol! Let’s go!
